Hier vind je een inkijkje, door de ogen van mij als fotograaf op de bruiloft van Sam en Mika.
Nadat alle knopen en accessoires van het driedelige kostuum goed zaten en het uitdagende strikken van de stropdas (eentje van Vinted) was gelukt, was het tijd om te vertrekken naar Rotterdam.
Met het boeket; zelfgemaakt van heide, gipskruid en lavendel.
Na een voorspoedig ritje met de Starlet is daar het moment van ontmoeting aangebroken
Na het aanbellen volgt een grote anticlimax die behalve mij niemand op lijkt te vallen :)
De zus van de bruid doet open en vertelt dat moeder (die kapster is) nog even bezig is met de finishing touch.
En dat komt Sam eigenlijk wel goed uit, want nu is er nog tijd voor de baardolie, de extra strik op de auto en de puntjes op de 'i' voor het 2-minuten-verhaal.
En dan is daar eindelijk toch hét moment
Vanaf nu samen op weg.
Eerst maar eens naar het stadhuis..
..waar de gasten al staan te wachten voor een warm ontvangst.
Dit moment is werkelijk niet in woorden uit te leggen.
Toch een poging.
Je staat als fotograaf in een megazaal, de Burgerzaal.
Een vreselijk goede organist laat het orgel 'Hallelujah' zingen.
En de vader van de bruid neemt zijn dochter aan de arm.
En zij lopen daar samen tussen de staande gasten door naar de twee stoelen die wachten op beloften van liefden en trouw.
Haar aanstaande echtgenoot staat daar en ziet uit.
De muziek is zo overweldigend mooi. De tijd voelt stil en vol tegelijk en ik droom haast weg.
Het voelt bijna hemels en ik besef me in een fractie van een seconde dat er inderdaad nog een grote Bruiloft aan zit te komen.
Dan neemt opa het woord.
Want hij is ervaren BABS en verhaalt met passie en liefde hoe deze twee mensen bij elkaar kwamen.
Hoe vind je een vrouw die mee naar Zweden wil, een man die naar Frankrijk wil emigreren? Nog één gebed.
De volgende dag kwam daar het matchende berichtje binnen.
Uitzien, harpspel, luisteren, ja, vasthouden en verlaten.
En daar in die prachtige zaal een namaakfoto gemaakt, want opa en oma zijn namelijk ook getrouwd in dit Rotterdamse stadhuis.
Ik voel kippenvel van echtheid, terwijl in 2x2 minuutjes het 'waarom-ik-met-je-trouwen-wil-verhaal' wordt verteld.
Ik gun jullie alle liefde en trouw om de beloften te laten leven!
Het unieke verhaal van de ringen
Ken je van die gouden krullen die dames met klederdracht aan hun kappen hebben? Ja?
Als erfstuk had Sam deze in zijn familie. Daarvan zijn de trouwringen gemaakt.
En wat nog bijzonderder is: er was geen gram teveel en geen gram te weinig.
Wat een mooie bevestiging dat je voor elkaar bestemd bent!
Lunch, zegen en taartjes
Een paar groepsfoto's.
Geweldig als gasten daar zelf al een idee bij hebben gemaakt! 🤩
De Archeoncollega's verzonnen dit idee
Sam: ''Attentie, attentie! Wil iedereen zijn ogen sluiten voor deze foto?'' Mika: ''Eh, Sam? Mag ik dit doen?''
Oké, ogen dicht
...
We stonden dus op de veerpont. Die van Dordrecht naar Werkendam.
Best toevallig wel, want ik was op een andere tijd dan zij vanuit Rotterdam vertrokken.
Dusja, als je er toch bent.. kan je beter maar genieten van het uitzicht en een paar toffe plaatjes schieten.
En toen gebeurde er iets geweldigs!
Die pontbaas (wat een baas) gooit opeens het roer om en maakt midden op het water van de Nieuwe Merwede op volle kracht al toeterend een rondje,
om dit huwelijk te vieren.
Dus was de tijd aangebroken om aan het einde van deze dag nog wat foto's te maken in de Biesbosch.
De plek van de eerste date.
Maar toen pakten donkere wolken zich samen..
Gaat het regenen? Dans erin!
We zijn toch al nat, laten we pootje baden :)
Vaarwel!
Sam en Mika, dank voor jullie schoonheid en vertrouwen!
Hierbij nog wat huwelijkstips!
😜
En aan alle lezers: ik hoop dat jullie hebben genoten!
Laat hieronder een reactie of felicitatie achter voor het bruidspaar!
Reactie plaatsen
Reacties