Oké, toegegeven, er zitten wat dilemma's rondom m'n keus.
Ik wil geen Instagram. En ik wil fotograferen. En delen wat ik creëer.
Genieten zonder ruis.
Werken zonder afleiding.
'Maar hoe doe je dat? Zonder Instagram?'
Zo dramatisch als de vraag me vaak in de oren klinkt als hij me wordt gesteld, zo serieus neem ik het wel.
Weten waarom ik iets wel of niet wil.
Geen Instagram, dús geen bekendheid?
Geen Instagram, dús geen gave opdrachten?
Geen Instagram, dús geen manier om creativiteit vorm te geven?
Geen Instagram, dus geen leven?
Jammer van de laagdrempelige wederkerigheid vind ik het wel.
Toch is het de afkeer aan fastfood, privacyregels, tijdrovende verleidingen, algoritmes en het gevoel teveel (des)informatie wat me weerhoudt.
Dat account te nemen.
En oh, Instagram zelf overtuigt je op déze manier, om het tegengestelde te doen: 'Deel wat je bezighoudt met de mensen die jou begrijpen.'
Ronduit hilarisch, want iedereen begrijpt dat niet iedereen je begrijpt. Begrijp je?
Het heerlijke aan een website vind ik het eenrichtingsverkeer.
Ho, het is zeker niet interactieloos, maar het beschermt tegen allerlei profielen, desinformatie, misleidende principes en modellen.
Dus dit is m'n digitale collage!
Een uitnodiging.
De kaft van een schrijvend boek.
Enkel iets waar degene die zich ertoe uitgenodigd voelt op reageert.
En welkom is!
Dan is dat ook weer uit de lucht. Die veelgestelde vraag :).
Reactie plaatsen
Reacties